ЛЕПЕЛЬ ПЕРАСЯГНУЎ УКРАІНУ ПА БЕЗДАРОЖЖЫ

Звесткі аб аўтары глядзець тут.

 Сяджу з разяўленым ротам у стаматалагічным крэсле.

 - Напішыце пра бездараж насупраць нашай паліклінікі, - кажа стаматолаг. – У цемры неяк прайсці між лужын. Я на працу і з працы хаджу выключна з ліхтарыкам, каб у запоўненую вадой яміну не ўваліцца.

 - Ды мяне ніхто не абавязваў пісаць пра людскія праблемы. А пішу пра тыя, якія непасрэдна мне жыць перашкаджаюць. Па вашай жа вуліцы Войкава я ў лепшым выпадку раз на месяц праязджаю. Дый пісалі на сайце неаднойчы пра гэта і здымкі змяшчалі. Ніхто не бярэцца за рамонт.

 - Можа вуліцу на паперы ўжо адрамантавалі, а грошы тыя пусцілі на іншыя расходы?

 - Не магу такое сцвярджаць.

 - Што ж нам тады рабіць? Як даць рады? На “гарачую лінію” званіць?

 - Ну, у першую чаргу вам неабходна падаць заяўку на рамонт праезнай часткі ў адпаведную службу. Вы гэта зрабілі? Не ведаеце. Першым аргументам апраўдання даглядчыкаў вуліцы будзе тое, што яны не чулі пра яе стан, бо ніхто да іх не звяртаўся. Па-другое, “гарачая лінія” ананімныя звароты не прымае і абавязкова запатрабуе назвацца. Калі гэта будзе, напрыклад, загадчыца паліклінікі, за вынас смецця з хаты раённае начальства наедзе на галоўнага ўрача раёна, а той адпаведна адгуляецца на сваёй падначаленай. А вось калі “гарачую лінію” выкліча, скажам, прыбіральшчыца ды яшчэ са згоды загадчыцы, то нічога нікому за гэта не будзе. Дзейнічайце! Толькі абавязкова пачынайце з падачы заяўкі на рамонт вуліцы.

 - Але лепш было б, каб у дадатак і вы пра гэта напісалі на сайт LEPEL.BY. Бо пакукуль прыедуць, лужыны высахнуць, замерзнуць, снегам замяце... А фотафіксацыя застанецца сведчаннем.

 - Добра. Толькі ў знак падзякі за належны рамонт майго зуба напішу пра вашу дрэнную маставую.

 Звёў я сківіцы і пайшоў фатаграфаваць вуліцу Войкава паміж вуліцамі Максіма Горкага і Лабанка.

 Пакуль спускаўся па сходах, узгадаў патоўчаны асфальт на ўкраінскіх дарогах – гэта іх галоўная нацыянальная бяда пасля руска-ўкраінскай вайны. У 2014 годзе, каб паказаць стан украінскіх дарог, я спецыяльна фатаграфаваў вуліцу ў райцэнтры Міжгор’е Закарпацкай вобласці.

 Параўноўвайце. Пачынаю паказ лепельскай вуліцы Войкава ад Максіма Горкага да Лабанка. Некалькі гадоў таму назад тут ляжаў нармальны асфальт. Але яго ўзадралі, каб закапаць трубаправод. Закапалі. І на тым вуліцу пакінулі на волю лёсу. Такая яна насупраць зубной паліклінікі.

 Ад яе ганку і да вуліцы Лабанка праезная частка горшая за захалусны прасёлак.

 Так выглядае праезная частка ад стаянкі ля паліклінікі ў той жа бок.

 З таго ж месца глядзім у адваротным кірунку.

 Ідзём ад паліклінікі ў бок вуліцы Максіма Горкага. Жах!

 Набліжаемся да санстанцыі.

 Паварочваемся на 180 градусаў.

 Яшчэ робім з пару дзясяткаў крокаў у бок Максіма Горкага і зноў паварочваемся.

 Аглядаем заезд у двор санстанцыі. А чаму санітарныя ўрачы не б’юць трывогу? Самі ж брыдуць па гразі.

 І пацягнулася скалечаная вуліца ад санстанцыі да Максіма Горкага.

Далёка яшчэ ўкраінскай бездаражы да лепельскай.

Лістапад-2018.