799. ПАХ МАЛІНЫ. Лісічонак (Гурко) Тамара
Сегодня: 1, за неделю: 1, всего: 1268
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Не дае спакою памяць. Блукае жыццёвым шляхам. То ў адзін куточак дзяцінства пакліча, то ў іншы. Доўжыцца спіс успамінаў.
Сёння чамусьці захацелася прабегчы той дарогай, што вядзе на Азерцы. Пачынаецца адразу за Васілёвай хатай, апошняй у Міхалове.
Раней уздоўж дарогі было бульбяное поле, але, не памятаю калі, яго перакапалі, нарабіўшы велізарных валоў, якія параслі пякучай крапівой. А далей – зараснікі ляшчыны. Гэтае месца звалі Ваўкаўнёй. Бабуля казала, што там вадзіліся ваўкі. Мы тых ваўкоў не бачылі і, як паспявалі арэхі, набіралі іх поўныя торбы. Валерык трасяне, і цвёрдыя гронкі шпок-шпок на зямлю – толькі паспявай збіраць. А потым перабяром сабраны ўраджай, на печы высушым і – шчоўк-шчоўк – на ляжанцы трэскаем, аж вушы трашчаць.
Ну, гэта па восені. А ўлетку будзіць мяне бабуля раненька:
- Уставай, унучачка, пойдзем у маліну.
Валерыка не чапалі, бо ён раніцай любіў падрыхнуць. А я, наадварот, лёгкая на пад’ём.
Насоўваем штаны, кофты з доўгімі рукавамі, гумовыя боты. Бяром посуд: бабуля даёнку, а мне прывязвае да поясу бітончык.
Сонейка толькі яшчэ ўзнімаецца за Міхаловам. Залаціста-празрыстае марыва лунае над вёскай.
На вулцы яшчэ нікога не відаць. Толькі дзядзька Васіль нясе ваду са студні. Моўчкі прайсці непрыстойна, таму ён кажа:
- Ай, Проска, і сну табе няма. Мая Фенька толькі яшчэ ўстае. І Танька спіць. А ты што сама не спіш, дык і дзіця ўзбурыла.
- І табе, Васіль, добрай раніцы. Тваёй Феньцы за табой можна і паспаць, - хапае мяне за руку. – Не слухай дзядзьку, унучачка. Хто рана ўстае, таму бог падае.
А я і не слухаю, бо сама люблю раніцай прачынацца і спаць мне зусім не хочацца. А хочацца вось так ісці з бабуляй, трымацца за яе цёплую руку, чуць незвычайны пах раніцы, свежы, што ўзбадзёрвае; і хутчэй залезці ў кусты, і збіраць салодкую маліну: адну ў бітончык, дзве ў рот.
А потым наадварот – адну ў рот, дзве ў бітончык. А пасля і зусім сцяць рот, бо будзе сорамна перад бабуляй, як тая ўбачыць напаўпусты бітончык.
- Не памочніца, а едуніца, - пырскаю я са смеху. – Вось і новае слова прыдумала сама пра сябе.
І ўжо напаўняецца бітончык, і пячэ крапіва, і залезла ў такія зараснікі, што, можа, тут і ваўкі сядзяць.
- Ай-вой, а дзе бабуля? Бабуля! – крычу.
А яна тут, непадалёк адгукнулася:
- Што, ўнучачка, стамілася? Ну, ужо вылазь, хопіць. Пойдзем дадому.
Вылазім з кустоў. У бабы Проскі ледзь не поўная даёнка. І ў мяне пад верх. Можна рушыць.
Пакуль лазілі па малінніку, узнялося сонейка, растала марыва. Чутно, як здалёк гавораць дзядзька Коля з Фомкам.
- Бяжым хутчэй, унучачка, кароўку паспець падаіць…
Бяжком, бяжком… Кідае баба Проска даёнку з малінамі на лаўку, хапае другую, бяжыць у хлеў.
Ужо ўзняўся Валерык, растапіў печ, засунуў у яе прыгатаваныя бабай Проскай чыгункі. Шчыпле ў агародчыку цыбулю на сняданак. Бабуля патрэ са смятанай. Будзем есці з гарачай бульбай.
Мая справа – перабраць маліны, засыпаць цукрам. Як пусціць сок, бабуля будзе варыць варэнне на зіму.
А як затрашчаць маразы, будзем піць чай з малінавым варэннем – мазаць на хлеб і запіваць малаком. І калі прастуджуся, зноў маліны – першыя лекі.
Вой, гэты непаўторны смак і пах майго малінавага дзяцінства! Грэе душу і лашчыць губы. І салодка ў роце, і горка ў сэрцы – так даўно гэта было… І больш не будзе. Ніколі…
* * *
Радуга с неба на землю упала
И расстелилась цветным покрывалом,
Летним пролилась дождём
И растворилась до капельки в нём.
.
Солнышко жёлтым лучом улыбнулось,
Розовым утром птица проснулась…
Сказочный этот лазоревый рай
В ладошки свои побыстрей собирай
.
И положи под подушку:
Зимою морозной услышишь кукушку,
Летние запахи, вкусы и звуки -
В мире нет лучше лекарства от скуки.
2021
Метки: Лисичёнок (Гурко) Тамара
 НРАВИТСЯ |
 СУПЕР |
 ХА-ХА |
 УХ ТЫ! |
 СОЧУВСТВУЮ |
Лучший комментарий
КИКИ, ніфігасенькі! Я і не здагадваўся, навошта Мара нік памяняла. Думаў пра ўсё, але толькі не пра тое, што здарылася. Доўгія шчупальцы ў рэжыму. Звальнялі іншадумцаў з "Беларуськалію", "Нафтану", "Хімвалакна", "Гроднаазоту"... Вось і да нас дакацілася гэтая хваля.
ФАЙНА! ...І больш не будзе. Ніколі… БУДЗЕ, калі дзецям, унукам перадаць!
БАРЫС вАлосаЎскі, як ні дзіўна, але я не люблю пах маліны. Ён у мяне выклікае ўяўленне непраглядных зараснікаў з калючкамі, крапівой і камарамі, а яшчэ з абавязаннем сабраць пэўную колькасць ягад. Такі занятак не выклікаў лірыкі, бо рабіўся пад прымусам мамкі. І ехаць па маліну трэба было на аўтобусе з Гадзіўлі ў Латыгалічы, і поўны дзень карміць насякомых сваёй крывёй.
ВНИМАНИЕ! ВНИМАНИЕ! МОЛЧАТЬ! НЕЛЬЗЯ ГОВОРИТЬ! НО Я ВСЁ РАВНО СКАЖУ - УБИЛИ МАРУ!
Вчера было достигнуто очередное дно, волна репрессий докатилась до Лепель.бу. А именно, Леонид (Админ) забанил гражданку Беларуси под этим ником по политическим соображением. По беспределу, без предупреждения. Предположительно из-того, что гражданке нравиться бел.мова, а ему, наоборот, русский язык. И МАРА, имела неосторожность посоветовать Леониду уехать туда, где люди преимущественно общаются на этом, так полюбившемся ему языке - на родину, в глубинку, в Русь. В ответ он (Админ), послал её ещё дальше, туда куда Макар телят не гонял. Не знаю надолго ли? возможно навсегда.
Вот так в нынешней Беларуси убивают ПРАВДУ., на всех уровнях. А это значит - прощай МАРА, привет ГУЛАГ!
Зато ЕМЕЛЯМ дан зелёный свет, обещаны почёт, и уважение, и возможно медальки на грудь.
ЛЮДИ! БУДЬТЕ БДИТЕЛЬНЫ, НЕ ГОВОРИТЕ ЛИШНЕГО, А ЛУЧШЕ ОТРЕЖЬТЕ ЯЗЫКИ.
Но дух СВОБОДЫ НЕ ЗАДУШИШЬ, НЕ УБЪЁШЬ, И ПОТОМУ Я НЕ МОЛЧУ,, КРИЧУ: "СВОБОДУ ПОПУГАЯМ!!"!
БАРЫС вАлосаЎскі, не будет, не успею передать.
Люди, тише, тише!
а не то услышит
вас
добрый, доблестный спец.наз.
отряд,
и тот час же запретят
вам говорить,
дышать, любить, и даже - жить.
КИКИ, ніфігасенькі! Я і не здагадваўся, навошта Мара нік памяняла. Думаў пра ўсё, але толькі не пра тое, што здарылася. Доўгія шчупальцы ў рэжыму. Звальнялі іншадумцаў з "Беларуськалію", "Нафтану", "Хімвалакна", "Гроднаазоту"... Вось і да нас дакацілася гэтая хваля.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, да, вот так неожиданно пришлось, как царевне лягушке срочно менять кожу. Но сколь кож не меняй, под нею суть одна - МАРЫ. Только непонятно почему именно я попала под раздачу, видимо как самый зловредный элемент. Но я собственно не в претнзии, наоборот, давно мечтала быть главной героиней. Можно сказать сбылась моя мечта, что по-белорусски и есть МАРА.
КИКИ, кажуць, што пацярпелым ад рэжыму кампенсацыя будзе. Можа і цябе ўключаць у той спіс.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, как и должно быть, когда добро победит зло, награда найдёт своего героя. Ведь смеётся тот, кто смеётся последним. Ужо похохочу когда-то!!! от души!!!
А те, которые обидели однажды
за слёзы горькие мои ответят дважды,
КИКИ, во-во, і я пра гэта.
КИКИ, зноў ён:
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, спасибо. Обычное дело, то что не понимают в родном отечестве, ценят за границей.
КИКИ, цябе разумеюць на Бацькаўшчыне. Твая падача тэкстаў не крыўдзіць ні ябацькаў, ні паўстанцаў. Ты распаўсюджваеш супакаенне і лірычныя летуценні ў незваротнае дзяцінства.
КИКИ, перапіска:
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, до меня эти щупальцы добрались в 2017г.когда известный военком "проталкивался" местными бонзами в "палатку".И на сходке с ним я задал ему пару каверзных вопросов.Что там стало.Милый,председатель райкома профсоюзов пеной начал исходить.Урбан,председатель райсовета депутатов аж зашипел.Итог:бывший директор ФОЦ Стрипейкис в 2018г. рассказал ,как меня "вытурили" из ФОЦа по требованию "первых"лиц местного рейхстага.Особенно Урбан: позвонил Стрипейкису через полчаса после сходки и намекнул,что негоже содержать оппозиционера на деньги президента.И так было.
Олег Тычино, менавіта такі перапалох у кіраўніцтве раёну я выклікаў у 1989 годзе.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, я помню это.Тогда в бытовках ни один разговор не обходился без упоминания фамилии Шушкевич.И это был не минчанин.
Олег Тычино, так, у Лепелі на мяне ўсюды глядзелі як на нейкага экзота, вар´ята, мясцовага Архімеда, які вырашыў паставіць дагары нагамі свет. Колькі здзекаў цярпеў ад начальства, часткова пералічана ў маіх мемуарах ды іншых публікацыях. І што атрымаў? Шчаслівую старасць. А што з таго атрымала грамадства? Тое, ад чаго лепельцы сёння раздзіраюць гэты сайт. Не атрымаўся з мяне Ленін.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, Вот и хорошо. Ты здоровый, счастливый, и ещё потиху вандруешь, а Ленин лежит себе в мавзолее на общее обозрение, вместо того чтоб быть похороненным по - христиански. Поди надоели ему гляделки разные, что и не рад, что революцию сотворил.
Часто задаюсь вопросом - и как ему это удалось? То ли народ был другой, то ли царь поддался? Наших-то двоих братов-акробатов никак не сковырнуть, упёрлись, вооружились до зубов, и душат-душат... А мы терпим-терпим... Ленина ждём..
КИКИ, добра, што я рэвалюцыю праваліў, інакш бы даўно ляжаў у маўзалеі, бы той Ленін. Дарэчы, яго я не бачыў. Затое доўга вісеў над Хо-Шы-Мінам у Ханоі і Піраговым у Няміраве.