ОТДАЙСЯ МНЕ, НЮЛЯ! Валацуга

...Дзякуй табе, Нюля, за тое, што была са мной! - Цудоўны вынік па артыкуле за апошні час! ДЗЯКУЙ. Дужа прыемна чытаць.

БАРЫС вАлосаЎскі, я заўсёдным уступам у форме тлумачэння, што такое ФотаФік, даю зразумець: гэта простая адмазка, каб не пісаць. Фотафічыць значна лягчэй, чым рабіць тлумачэнні да здымкаў. Надакучыла літаратурная дзейнасць, а кідаць зусім неяк і шкада. Тады ў мяне з´явіцца шмат вольнага часу, які азмрочвае жыццё многім пенсам, з-за чаго яны бяруцца за дурную працу, якая не патрэбная нікому, нават ім самім. А я толькі мару аб тым, што калі-небудь усё ж плюну на ўсё і буду лайдачыць дзеля ўласнага задавальнення. Вось дзе жыццё пачнецца! Хутчэй бы...

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, кожны чалавек сам сабе кіроўца! Часам бывае адзін сказ даражей за аповесць)))

БАРЫС вАлосаЎскі, гэта філасофія, у якой, як у большасці выпадкаў, мала логікі.

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, не думаю што ты будзеш атрымліваць задавальненне ад таго што будзеш лайдачыць. У тваіх гадах ужо позна змяняць лад жыцця. Пакуль будзе моц ды будзе дазваляць здароў´е ты так і застанешся блукачом. Па сабе ведаю. Мы з табою прыкладна аднаго узросту. Я таксама люблю паблукаць па лесе, ці пасядзець ля вады з вудай. А задавальненне ад гэтага працэсу амаль не залежыць ад вынікаў падарожжа. Розніца толькі у тым што ты жывеш у кватэры, а я у уласным доме, а каля хаты клопатаў больш, а вольнага часу меньш.

Несцерка, дык і я так лічу. Аб лайдацтве толькі мару. Але аб блуканні мару яшчэ больш. Апошнім часам рэкорд па дальнасці блукання быў працягласцю 17 км - столькі ўвосень наблукаў за дзень па магілёўскіх Горках. Нялёгка яны даліся. Але больш цяжка для мяне ўскапаць градку. Аднойчы Блукачыха лягла ў лякарню і загадала, пакуль яе няма, перакапаць 0,3 соткі агародчыку. Дык я падзяліў іх на 10 дзён і капаў пакрыху. Але яна выпісалася раней ды ўваліла мне бы каню за гультайства. Да гэтага часу ўзгадвае той прыклад узорнага лайдацтва.

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ

Іншы раз вернешся дадому змораны, змерзлы ды мокры да ніткі і думаеш навошта мне гэта трэба было. Потым адпачнеш і зноў цягне у дарогу. Не так даўно у інтернеце знайшоў песню пад назвай: "Эх заманили". Гэта амаль што пра нас.

Несцерка, тая ж карціна. Уначы на Нюлі дожд значна барабаніў па палатцы. Разбудзіў у тры гадзіны ночы (лёг у 23 гадзіны). Да чатырох валяўся бессэнсоўна. У чатыры ўключыў радыё. У пяць прыпёрла ў прыбіральню. Пабег у мокры лес. Пра мапгчымасць заснуць не было і думкі. Апаліў палатку. Адным кругляком сухога спірту нагнаў тэмпературу да +20. Аднак валяцца цяжка хоць і ў цяпле. Вынес тэрмометр на вуліцу: +9, а ў палатцы пад раніцу было +12. Гэта добрая тэмпература для начлегу. Холадна не было. Але лепш узяцца за гатаванне сняданку. І гэта ў 6 гадзін раніцы. Дроў вакол поўна, аднак усе змоклі. З сосен працягваюць часта кропаць тоўстыя кроплі. Агонь старанна затушыў лівень. Каб спеыяльна не пакінуў на раніцу прынесеныя з дому сухія дрэўкі, не ўдалося б падпаліць лясныя дровы. Праўда, можна было і не гатаваць сняданак, бо быў сухі паёк. Аднак есці яго ў навакольнай макраце вельмі ўжо няўтульна. А вогнішча ўзнімае настрой у разы.

І ён палез угору. Паснедаў і пакруціў пядалі ў горад. А ўжо ўвечары пачаў распрацоўваць план на наступны начлег у лесе.

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ

Я ж, калі спатрэбіцца распаліць вогнішча, шукаю бярэсціну або невялікія елкі. Звычайна у лесе можна знайсці паваленыя бярозы. Нават калі яны і гнілаватыя кара на іх яшчэ не гнілая і гарыць добра. З жывых бяроз здіраць кару шкада, бо гэта шкодна для дрэва, ды і гарыць вільготная бярэсціна дрэнна. А маладыя елкі падобныя на парасон. Вада з іх сцякае як са страхі і знізу засохлыя галінкі застаюцца сухія і, калі іх запаліць, добра гараць.

Опять Волоцугыч крепкого пивного косорылика (скарочаная форма напiтка - КПК) влупил на ночь и храпит на всё Боровно....

Татьяна Карплюк, а я меркаваў, чаго ты надоўга замоўк. Абудзіўся нарэшце.

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, весна, тролли просыпаются от спячки, лапы с пасти повынимали, а жрать хочется, хоть кого-то куснуть.

КИКИ, нядоўга цешыла нас абставіна, што тролі ўкінуліся ў зімовую спячку. Абудзіліся. Увесну кроў забурліла, рыба заклявала...