ВОЗВРАЩЕНИЕ В ВЕЛИКИЙ БОР. Валацуга
Сегодня: 1, за неделю: 1, всего: 970
Сведение об авторе смотреть здесь.
ФотаФік - скарочаная форма слова "ФотаФіксацыя" ці фота ёсць, а тэксту - фік.
Пояснительное отступление от требований правил ФотоФика. Блукача Валацужнага одолела ностальгия: в какой-то жизненный момент вспомнил, как в далёкие 60-е годы сотнями собирал боровики в лесном массиве Великий Бор, который растянулся (в современном представлении) от слияния Веребского канала и аж до озёр Большой и Малый Люсинцы. Как было интересно! До чего красивы боровые уголки Великого Бора! В общем, проходимец вогнал себя в воспоминания о далёком детстве и ринулся на встречу с ним в Великий Бор на своём вездеходе с именем «Дедовоз». Для снятия приступа ностальгии застолбил эссенский крутой берег напротив Веребок и поселил себя на нём на целые сутки.
Спатканне з маленствам атрымалася загадкава-таямнічым.
26 мая 2019 года.
Метки: Лепельский район, деревня Веребки, река Эсса, лес Великий Бор, Валацуга
 НРАВИТСЯ 7 |
 СУПЕР 1 |
 ХА-ХА |
 УХ ТЫ! |
 СОЧУВСТВУЮ |
Дзед Блукач, а ці звазіў ты Блукачыху на нарыхтоўку шчаўя?
Марцiн , яшчэ рана. Зважу. Летась нарыхтоўку шчаўя праводзілі 10 чэрвеня:
Мне таксама падабаецца гэты лес, толькі мы яго называлі "Верабскі лес". Хадзілі туды уздоўж Эсы па забаенскім баку, а потым перахадзілі Эсу па бродзе за Забаеннем які называлі "Пераход". Яшчэ за "Пераходам" была грэбля, па якой мы хадзілі у Бяседы на возера. Гэту грэблю мы называлі "Змяіная", таму што там часта бачылі гадзюк.
Несцерка, да гэтага часу лепельскія ягаднікі карыстаюцца апісаным табой шляхам у Вялікі Бор, інакш пехатой туды ніяк не дойдзеш. Зразумела, што верабцы не называюць яго Верабскім, а проста Борам. Што ён мае прыстўное слова Вялікі, адкрыў даследчык гісторыі Васіль Азаронак з Юрмалы. Аб тым можна прачытаць, набраўшы ўводны інтэрнэт запыт "проза ру василий азоронок великий бор".
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, па маіх назіраннях, ягаднікі пешшу ужо не ходзяць, бо сцежкі, якімі мы карысталіся у дзяцінстве, ужо пазарасталі і ад большасці іх ужо не засталося слядоў.
Несцерка, ягаднікі не ходзяць у Вялікі Бор у ранейшай колькасці, аднак раз-пораз назіраю, як бабы пераадольваюць Забаенскі брод, задраўшы спадніцы. Іншага шляху туды безматорным людзям няма.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, хіба толькі жыхары Забаення, бо ім так бліжэй, чым праз "Гасціны двор".
Несцерка, плюс і жыхары Забаення дабіраюцца ў Вялікі Бор, пераадольваючы Забаенскі брод. Ведаю безматорныя сем"і ў гарадскім мікрараёне Малаказавод, якім гэты шлях утрая карацейшы, чым праз "Гасціны двор". А брод той пераадольваў неаднойчы і лічу яго ўмоўным, паколькі вады ў межань там па цыцкі, і толькі ў засушлівы перыяд яе па пуп:
А мы, з Лепля, хадзили иншым шляхам . Каля Святога возера, далей праз Люсеницы, а там Козьи хребты, за ими Верабски лес.
Микола Паравоз, ёсць такі шлях у Вялікі Бор. Я яго шмат разоў праязджаў на "Дзедавозе". Аднак ён удвая даўжэйшы за маршрут праз Забаенскі брод.