04 сен 2023 в 08:16 — 1 год назад

144. Дневники Анны Серёгиной (Шушкевич), 1973 год. А ВО СНЕ ЕГО ПО-ПРЕЖНЕМУ ВИЖУ ПОЧТИ КАЖДЫЙ ДЕНЬ

Тема: Дневники Анны Серёгиной (Шушкевич).     Сегодня: 1, за неделю: 3, всего: 550

Сведения об авторе смотреть здесь.

(Продолжение. Начало смотреть здесь.)

21 декабря. Пятница. Утром сегодня приехала ко мне мамка.

 Ездили с ней в Лепель.

 Из Лепеля я ехала домой на 13.00. На вокзале внимательно вглядывалась в прохожих: всё думала, что встречу Сашку.

 Мать ему написала, что пришёл в отпуск Коля Змитрочёнок. Он должен был приехать домой, чтобы повидать своего лучшего друга.

 Я отправляю своим знакомым и друзьям поздравительные открытки. Сашку поздравлять не буду. А он должен меня поздравить. И поздравит – я это чувствую.

 Все наши одноклассники ждут 2-е февраля. А я на встречу не пойду. Там будет Сашка. Мне пока не надо его видеть.

 А во сне его по-прежнему вижу почти каждый день.

(Продолжение следует.)



Метки: Дневники Анны Серёгиной (Шушкевич), Гадивля, Лепель

НРАВИТСЯ
5
СУПЕР
ХА-ХА
УХ ТЫ!
СОЧУВСТВУЮ





04 сен 2023 в 09:32 — 1 год назад

А как сложилась жизнь Мельникова Александра? Про жизнь Вашей сестры все более-менее в курсе. А вот ее возлюбленным заинтриговали, а дневники печатаете в неделю по десять строчек, боюсь моей жизни не хватит дождаться конца

1


04 сен 2023 в 13:49 — 1 год назад

Да.... Как то скудненько стало весьма. Где мощные очерки по 20 страниц .... Хотя понятно. Некогда (наверное)



04 сен 2023 в 20:52 — 1 год назад

ТНИ, после Витебского института, не знаю по "блату" или просто по распределению он попал в Вологду на родину мамы. Умер в 2005 году. Перед смертью лет 15 был директором Вологодского подшипникового завода.



05 сен 2023 в 16:44 — 1 год назад

ТНИ, прыемна, што цябе цікавяць дзённікі Ганны. Пра лёс Сашкі Мельнікава табе адказаў Терентий, адкажу наконт кароткага зместу дзённікаў. Пачаў іх друкаваць з разліку 3 на месяц: па аднаму з пачатку, сярэдзіны і канца месяца, астатнія дні прапускаючы, бо інакш майго жыцця не хопіць, калі рабіць гэта часцей. Пасля агледзеўся, што дзённікаў пра яе жыццё на лепельшчыне не так ужо і шмат, а што тычыцца ленінградска-піцерскага жыцця, лепельцаў яно не зацікавіць, і друкаваць не давядзецца. З такіх меркаванняў стаў даваць запісы за ўсе дні запар, але не кожны дзень, бо ёсць жа і ншыя тэмы, і іншыя аўтары. А ўвогуле весці блог штодзень мне ўжо цяжка з прычыны ўзросту. Таму стараюся трымаць перыядычнасць "праз дзень". Гэта наконт "дзесяці радкоў на тыдзень". Наконт кароткасці яе дзённых запісаў скажу так: каханне яе часова прыпынілася, таму і запісы скараціліся, пашырацца, калі яно ізноў забурліць.

Дадам пра Сашку Мельнікава. У Волагце узначаліў адно з буйнейшых прамысловых прадпрыемстваў, стварыў сям"ю. У бардачныя 90-я кракнула эканоміка краіны саветаў, у тым ліку і прадпрыемства Мельнікава. Але ён неймавернымі намаганнямі вывеў яго з крызісу і паставіў на шлях рэнтабельнасці. Пра Сашкавы здольнасці напісала Валагодская абласная газета. Той артыкул Ганна берагла і даслала мне. Але я не магу адкапаць яго ў сваіх электронных архівах. Пасля смерці Сашкі (не вытрымала сэрца) Анька ездзіла ў Волагду да маці свайго аднакласніка. Паплакаліся дзве бабы і на тым разышліся.



05 сен 2023 в 16:51 — 1 год назад

SeRJ, тебе сколько лет? А мне? Доживи до моего возраста, тогда и поймёшь, почему угасает мой альтруизм.



05 сен 2023 в 17:02 — 1 год назад

ТНИ, знайшоў эпілог кахання Сашкі Мельнікава і Анькі Шушкевіч: Моя немаленькая домжерицкая история. (16) Крах первой любви".

https://blukach.by/post/1993



05 сен 2023 в 20:08 — 1 год назад

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, памыляешся: піцерскае жыццё таксама цікавіць, асабліва філфак з першага захода пасля трох няўдалых спробаў на гістарычнай радзіме.



05 сен 2023 в 21:42 — 1 год назад

Марцiн , там шмат амабістага, што нельга выносіць на бок. Вырашыў даваць толькі пра гасцяванне Ганны ў Беларусі. І яшчэ ёсць праблема. Піцерскіе дзённікі сам прачытаў і, паколькі спатрэбяцца няхутка, вынес у падвал. А пры раставанні снегу, сутарэнне нашага дому затапіла паводка. Разоў пяць адкачвала спецбочка. Сумку з дзённікамі я вынес, доўга перасушваў іх у гаражы. Аднак яны пакарабаціліся і чытаюцца з цяжкасцю.



13 сен 2023 в 20:29 — 1 год назад

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, да ты молодец, кончай .... У меня и половины твоих сил нет. Работа-дом. Ничего не хочу, поесть и полежать.



13 сен 2023 в 23:15 — 1 год назад

SeRJ, а моя постоянная мечта - потаскаться по буеракам. И осуществляю её почти каждый день. Описывю не всё, лишь изредка, поскольку трудоёмко.

2




Авторизуйтесь, чтобы оставить комментарий




Темы автора





Популярные за неделю


24-й припадок ностальгии. СТАРИКИ В МУЗЕЕ. Валацуга  — 2 дня назад,   за неделю: 259 





Яндекс.Метрика
НА ГЛАВНУЮ