144. Дневники Анны Серёгиной (Шушкевич), 1973 год. А ВО СНЕ ЕГО ПО-ПРЕЖНЕМУ ВИЖУ ПОЧТИ КАЖДЫЙ ДЕНЬ

А как сложилась жизнь Мельникова Александра? Про жизнь Вашей сестры все более-менее в курсе. А вот ее возлюбленным заинтриговали, а дневники печатаете в неделю по десять строчек, боюсь моей жизни не хватит дождаться конца

Да.... Как то скудненько стало весьма. Где мощные очерки по 20 страниц .... Хотя понятно. Некогда (наверное)

ТНИ, после Витебского института, не знаю по "блату" или просто по распределению он попал в Вологду на родину мамы. Умер в 2005 году. Перед смертью лет 15 был директором Вологодского подшипникового завода.

ТНИ, прыемна, што цябе цікавяць дзённікі Ганны. Пра лёс Сашкі Мельнікава табе адказаў Терентий, адкажу наконт кароткага зместу дзённікаў. Пачаў іх друкаваць з разліку 3 на месяц: па аднаму з пачатку, сярэдзіны і канца месяца, астатнія дні прапускаючы, бо інакш майго жыцця не хопіць, калі рабіць гэта часцей. Пасля агледзеўся, што дзённікаў пра яе жыццё на лепельшчыне не так ужо і шмат, а што тычыцца ленінградска-піцерскага жыцця, лепельцаў яно не зацікавіць, і друкаваць не давядзецца. З такіх меркаванняў стаў даваць запісы за ўсе дні запар, але не кожны дзень, бо ёсць жа і ншыя тэмы, і іншыя аўтары. А ўвогуле весці блог штодзень мне ўжо цяжка з прычыны ўзросту. Таму стараюся трымаць перыядычнасць "праз дзень". Гэта наконт "дзесяці радкоў на тыдзень". Наконт кароткасці яе дзённых запісаў скажу так: каханне яе часова прыпынілася, таму і запісы скараціліся, пашырацца, калі яно ізноў забурліць.

Дадам пра Сашку Мельнікава. У Волагце узначаліў адно з буйнейшых прамысловых прадпрыемстваў, стварыў сям"ю. У бардачныя 90-я кракнула эканоміка краіны саветаў, у тым ліку і прадпрыемства Мельнікава. Але ён неймавернымі намаганнямі вывеў яго з крызісу і паставіў на шлях рэнтабельнасці. Пра Сашкавы здольнасці напісала Валагодская абласная газета. Той артыкул Ганна берагла і даслала мне. Але я не магу адкапаць яго ў сваіх электронных архівах. Пасля смерці Сашкі (не вытрымала сэрца) Анька ездзіла ў Волагду да маці свайго аднакласніка. Паплакаліся дзве бабы і на тым разышліся.

SeRJ, тебе сколько лет? А мне? Доживи до моего возраста, тогда и поймёшь, почему угасает мой альтруизм.

ТНИ, знайшоў эпілог кахання Сашкі Мельнікава і Анькі Шушкевіч: Моя немаленькая домжерицкая история. (16) Крах первой любви".

https://blukach.by/post/1993

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, памыляешся: піцерскае жыццё таксама цікавіць, асабліва філфак з першага захода пасля трох няўдалых спробаў на гістарычнай радзіме.

Марцiн , там шмат амабістага, што нельга выносіць на бок. Вырашыў даваць толькі пра гасцяванне Ганны ў Беларусі. І яшчэ ёсць праблема. Піцерскіе дзённікі сам прачытаў і, паколькі спатрэбяцца няхутка, вынес у падвал. А пры раставанні снегу, сутарэнне нашага дому затапіла паводка. Разоў пяць адкачвала спецбочка. Сумку з дзённікамі я вынес, доўга перасушваў іх у гаражы. Аднак яны пакарабаціліся і чытаюцца з цяжкасцю.

Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, да ты молодец, кончай .... У меня и половины твоих сил нет. Работа-дом. Ничего не хочу, поесть и полежать.

SeRJ, а моя постоянная мечта - потаскаться по буеракам. И осуществляю её почти каждый день. Описывю не всё, лишь изредка, поскольку трудоёмко.