954. Лепельщина без прикрас. БУРЕЛОМ ПРОНИК В МОЙ ДОМ. Крицкая (Круглик) Анна
Сегодня: 1, за неделю: 1, всего: 897
Сведения об авторе смотреть здесь.
Мой родной дом – это не только то уютное и прочное, созданное папой строение, в котором прошло моё сознательное детство. Своим домом считаю всю Гадивлю, в которой началось моё восхождение в сознательную жизнь. И до сих пор стараюсь посещать как можно чаще сей большой дом.
Гадивля – деревня относительно молодая. Возникла на месте прежнего господского двора Елиново во времена коллективизации из изгнанных с насиженных мест хуторян. К горемычным новосёлам перед войной переселились из-за реки жители прежней Гадивли, которая раньше называлась застенком Елиново. В пик существования деревни, припавший на моё детство, наибольшее количество её дворов колебалось вокруг цифры 30. Сейчас их насчитывается полдесятка.
Но собралась я сообщать не историю родного угла, а хочу показать беду, которая постигла его 7 августа 2023 года.
Издавна визитной карточкой Гадивли считались берёзы, высаженные вдоль главной улицы, которую издревле занимала важнейшая конно-пешая магистраль Лепельщины – Борисовский тракт. Высаживал деревца ещё не окрепший от военной разрухи и послевоенного голода люд. Даже поверить трудно, что за такой относительно короткий промежуток времени они превратились в огромных исполинов.
И вот нет больше многих красавиц-берёз. За несколько минут их вырвал с корнями и сложил хлыстами на землю коварный ураган, пронёсшийся 7 августа по Лепельщине.
Сильно пострадал и мой родной двор.
Теплица из огорода улетела на обочину Борисовского большака.
Не выдержала напора злодея-ветра огромная липа и упала вдоль двора.
Приходится одновременно и красивое старое дерево жалеть, и радоваться, что упало оно не на дом. А ведь могло, поскольку совсем рядом стояло.
И вот легла обессилевшая старушка на землю-матушку, аж до тракта-большака достала, который теперь называется слишком уж прозаично: дорога Н2802 Черноручье-Латыголичи-Краснолуки.
Много лишений принесла стихия моему младшему брату Саше Круглику, который продолжает жить и поддерживать порядок в родительском доме, ведь бурелом разобрать – не поле перейти, кредит за сломанную теплицу ещё не выплатил. Пострадали и другие малочисленные усадьбы вымирающей веси. До сих пор Гадивля зализывает раны.
Даже усопших моих земляков и родных наглая буря не пожалела – частично деревенское кладбище разрушила.
Говорят, что и окольные леса после урагана превратились в такой бурелом, что не только заехать, а даже пешком по грибы сходить люди не могут. Но этого лично не видела, поэтому предлагаю другим показать страшную лесную картину.
Август-2023
Метки: Крицкая (Круглик) Анна, Гадивля, ветровал
 НРАВИТСЯ 4 |
 СУПЕР |
 ХА-ХА |
 УХ ТЫ! |
 СОЧУВСТВУЮ 1 |
Лучший комментарий
Аня Круглік, вазьмуся я за штурм гадзіўлянскага буралому. Іна Стэльмах (Лёшкі Лідчынага жонка), казала, што пайшла па грыбы ў Жэнькаў лагер, каб з яго выйсці на наш (Захараў) Хутар, дык адразу ўлезла ў такія завалы, што ніяк не абысці. Вярнулася ні з чым. Паеду ў Гадзіўлю не асфальтам, а праз Рудню на Язэпіху. Дзе ўпруся ў неаб”язны завал, адтуль і пачну рэпартаж.
Пазаўчора з Блукачыхай хацелі забрацца ад Церамка ў бок Казлоў ды звярнуць да лясных азёраў, аднак сходу ўпёрліся ў трактар, які расцягваў завалы, і агромністыя штабелі складзеных хлыстоў. А заўчора за Слабадой звярнуў у лес, каб прабрацца да Рудніцкай плаціны, аднак у хуткасці зноў натыкнуўся на брыгаду разборшчыкаў ветравалу і трактар. Вярнуўся з задуманага маршруту.
У гэты ж дзень, кіруючыся з Рудні ў Лепель, перад пачаткам гары, што вершыцца аўтастаянкай насупраць Верабак, звярнуў налева ў лес, у кірунку Бярэшчы. Праз паўкіламетра спыніў неаб”язны буралом з соснаў.
Аня Круглік, вазьмуся я за штурм гадзіўлянскага буралому. Іна Стэльмах (Лёшкі Лідчынага жонка), казала, што пайшла па грыбы ў Жэнькаў лагер, каб з яго выйсці на наш (Захараў) Хутар, дык адразу ўлезла ў такія завалы, што ніяк не абысці. Вярнулася ні з чым. Паеду ў Гадзіўлю не асфальтам, а праз Рудню на Язэпіху. Дзе ўпруся ў неаб”язны завал, адтуль і пачну рэпартаж.
Пазаўчора з Блукачыхай хацелі забрацца ад Церамка ў бок Казлоў ды звярнуць да лясных азёраў, аднак сходу ўпёрліся ў трактар, які расцягваў завалы, і агромністыя штабелі складзеных хлыстоў. А заўчора за Слабадой звярнуў у лес, каб прабрацца да Рудніцкай плаціны, аднак у хуткасці зноў натыкнуўся на брыгаду разборшчыкаў ветравалу і трактар. Вярнуўся з задуманага маршруту.
У гэты ж дзень, кіруючыся з Рудні ў Лепель, перад пачаткам гары, што вершыцца аўтастаянкай насупраць Верабак, звярнуў налева ў лес, у кірунку Бярэшчы. Праз паўкіламетра спыніў неаб”язны буралом з соснаў.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, Володя,Блукач ты наш дорогой,все так как описано, эти фото смотрю с жалем,собираюсь приехать и в свой родной кут и любимую нашу деревеньку,знаю что будет грусть и печаль,но успокаивает только то,что сами люди и мои родные не пострадали и дом не зацепило,а остальное можно восстановить,жаль нашей липы,это была наша гордость, мы под ней в жаркое время ставили столы,накрывали,когда собирались и в тени могли до поздна общаться.Откуда только взялся этот уроган и нанес столько бед людям и уничтожил наши леса,куда мы любили с раннего детства бегать за грибами и ягодами. Ну чтож,с природой,стихией не поспоришь.
Анна Крицкая(Круглик), я толькі што з эпіцэнтру ветравалу. Ад шашы праз Рудню праехаў лесам 4,5 км. Да Гадіўлі заставалася 2,5 км. Буралом неверагодны. Меркаваў пехатой дайсці да вёскі - і 20 метраў нельга пракрочыць па дарозе. Узяўся абыходзіць - і думаць нечага. Такіх завалаў нават у фільмах ды дакументальных відэа бачыць не даводзілася. Буду цяпер ляпаць рэпартаж. У аўторак змяшчу.
Анна Крицкая(Круглик), гэта яшчэ на палове шляху з Рудні ў Гадзіўлю:
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, Ужас,точно надо фильмы ужастики снимать, этож пока все уберется и в лес не сходить,буду ждать репортаж,
желаю вам сил и терпения в борьбе с повалами
Анна Крицкая(Круглик), з Гадзіўлі ў лес дык дакладна не зайсці - убачыш у рэпартажы з эпіцэнтра ветравалу.
Евгений , чуў ад адмыслоўцаў, што нарыхтоўваць драўніну з пня нашмат лягчэй, чым разбіраць на бярвёны ветравал.
Несцерка, не інакш, як гэта паміж Куляшамі і Люсінцам. Мяркую так таму, што гэта твой любімы бок. Як пра мой любімы бок казаў старшыня былога калгаса "Палітаддзелец" Іван Пазняк:
- Шушкевіч ператварыў "Лепельскі край" (раённая газета) у Эсенскі край. А ў мяне тады як раз літаратурны псеўданім быў Цярэнці Эсенскі. Мне такое параўнанне спадабалася.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, не, гэтыя здымкі я зрабіў у лесе паміж Гарадцом і Оканам, але паміж Святым і Люсінцам становішча падобнае.
Несцерка, а я думаў, што эпіцэнтр ветравалу быў каля Гадзіўлі. Заўтра загружаю рэпартаж адтуль. Дарэчы, 10-11 жніўня быў на Чашніччыне і Бешанковіччыне, дык нават не запомніў ніводнага вывернутага с каранём ці зламанага дрэва.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, наламала шмат дзе. Прудок, Зацякляссе, Мядзвёдаўка таксама, дзе паламала, дзе з каранямі павырывала.
Анна Крицкая(Круглик) напісала ў "Одноклассники":
Володя,как же ты все мои мысли угадал,один в один. Я хотела что-то наподобие твоего написать,но сейчас такое время,что я работаю каждый день,к тому же дача,заготовки и все иные дела - времени совсем не хватает. А ты вообще супер-молодец. Благодарность от меня.
Вот так мы собирались под нашими липами:
Несцерка, незадаволены сабой, што гэтулькі часу не мог загнаць сябе на ветравал, каб паказаць не адзін, а некалькі іх.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, на маю думку "патарзаніць" па завалах ты яшчэ не спазніўся, бо гэтыя завалы лесхоз будзе разбіраць вельмі доўга.
Несцерка, згодны. Лясныя завалы разбяруць за гады. Толькі вось люд з імі звыкнецца і перастане цікавіцца старым ламаччам, бы мы акопамі з польска-рускай вайны. Нягледзячы на паступовае ўзмацненне статусу будзённасці пакуль сенсацыйнай падзеі, паказваць яе можна.