Сведения об авторе смотреть здесь.
ФотоФик - сокращённая форма слова "ФотоФиксация" или выражения «Фото есть, а текста Фик».
А рыба-то ушла из умирающей реки.
Глядзіце ўсе ФотаФікі тут.
Май-2024.
НРАВИТСЯ 8 |
СУПЕР |
ХА-ХА |
УХ ТЫ! |
СОЧУВСТВУЮ |
Лучший комментарий
Васіль Азаронак з Юрмалы пра Палявежу (Палявежыцу):
ПОЛЕВЕЖИЦУ ЛЮБЯ...
Полевежица, прости!
Заросла бурьяном,
Нет былой твоей красы,
И в помине слава.
А была - один порыв!
Помогала людям,
Давний предок в Полсвиж плыл,
Жаба рыбу удил….
О, великая река,
Из преданий имя,
Вобрала в себя века,
Честно отслужив им.
Ты неслась к судьбе, как ток,
Из озёрной дали,
Отдавала водоток,
С Эссою сливаясь.
И Старобинка тебя
Впрок боготворила,
Сообща свой край любя,
Вихри волн творили.
И вдоль Свядицы текла,
Приближаясь спуском,
Зеленела не от зла,
А теряя русло.
Не бессмертны берега,
Величавы сосны,
Ты себя не сберегла,
Время зыбь уносит…
Поисстарился исток,
Полный рог истаял,
И чуть дышащий поток,
Ох, далек от рая.
Жизнь стальную полюбя,
Отвернулись люди,
Человек, безбожным став,
Пойму обессушил.
Не вернется никогда
Свежий всплеск теченья…
Но история твоя,
Полевежица моя,
В стансах поколений.
Володя, ты опустился до фотографирования смартфоном ? Как так ?!
SeRJ, ты невнимателен. У меня никогда ещё за мою репортёрскую деятельность не было таких качественных снимков, какие сейчас выдаёт мой
Redmi Note 12 Pro+ 5GБолее того, он по заданию может выдавать на таймере от 10 до 60 снимков с интервалом кадров от 1 до 60 секунд с задержкой процесса фотографирования от 0 до 3, 5 и 10 секунд. Я горжусь своей камерой. Так что забери обратно свой необоснованный наезд на мой процесс съёмки и мой крутой в смысле фотографирования смартфон. Специально для того он у меня и появился. Никогда ещё я не был настолько доволен своей камерой. Сравни хотя бы качество съёмки прежнее в темноте музея Шкиндера раньше и сейчас. Редми даже вспышка не нужна. Он - гордость моя, а ты его обоср... , и я здорово обиделся за это на тебя. И запомни: я не опустился в процессе фотканья, а здоровенно поднялся.
SeRJ, принимается. Да, теперь фотканье в большинстве случаев есть баловство. А раньше был процесс. Но не хочу я повторять тот процесс снова. Сейчас на его проведение не хватит сил ни физических, ни умственных - не просто морока он, а самоубийство после взрыва фотографического интеллекта в последние пару десятилетий.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, полностью согласен с тобой. Знаешь,я как то уже привык к тому,что у нас в какой нибудь хламосборник безжалостно отправляются всякие бытовые приборы. Пусть и с жалостью,но решительно сам выбрасывал телевизоры,магнитофоны,телефоны. Зачем они нужны,если есть гораздо лучшие?! Но если бы мне кто нибудь десять лет назад сказал,что у меня в шкафу без дела будет валяться цифровой фотоаппарат... Не поверил бы! А он валяется. Камеры на современных китайских смартфонах такие,что и фотики не нужны. Ладно бы было просто удобно. Достал из кармана,щёлкнул пару раз по экрану и ... К съёмке готов! Так ведь и качество суперское! Нет,есть,конечно,фанаты цифровых зеркалок,которые послушав нас с тобой, презрительно сморщатся,но... Таких единицы. Есть у меня один интересный сосед. Володя Веленгурин. Он уже лет 30 фотокор "Комсомольской правды". Лауреат множества конкурсов,в том числе и международных.Так вот,однажды он признался мне,что имея с собой несколько фотоаппаратов он,тем не менее,снимал на смартфон. Потом перегонял эти снимки в редакцию... Никто и не заметил!
Васіль Азаронак з Юрмалы пра Палявежу (Палявежыцу):
ПОЛЕВЕЖИЦУ ЛЮБЯ...
Полевежица, прости!
Заросла бурьяном,
Нет былой твоей красы,
И в помине слава.
А была - один порыв!
Помогала людям,
Давний предок в Полсвиж плыл,
Жаба рыбу удил….
О, великая река,
Из преданий имя,
Вобрала в себя века,
Честно отслужив им.
Ты неслась к судьбе, как ток,
Из озёрной дали,
Отдавала водоток,
С Эссою сливаясь.
И Старобинка тебя
Впрок боготворила,
Сообща свой край любя,
Вихри волн творили.
И вдоль Свядицы текла,
Приближаясь спуском,
Зеленела не от зла,
А теряя русло.
Не бессмертны берега,
Величавы сосны,
Ты себя не сберегла,
Время зыбь уносит…
Поисстарился исток,
Полный рог истаял,
И чуть дышащий поток,
Ох, далек от рая.
Жизнь стальную полюбя,
Отвернулись люди,
Человек, безбожным став,
Пойму обессушил.
Не вернется никогда
Свежий всплеск теченья…
Но история твоя,
Полевежица моя,
В стансах поколений.
СМК, цалкам згодзен з кожным словам гэтага твайго каменту, бо думаю гэтаксама. Падобны з тваім суседам фатакарам "Камсамольскай праўды" і мой падыход да рэпарцёрскай дзейнасці. Першы смартфон "Самсунг" у мяне з"явіўся ў сярэдіне 10-х гадоў. Здымкі былі выдатныя. Сын спытаў, ці не перайду я на смартфон падчас інтэрв"ю. Я адказаў:
- А што тады пра маё майстэрства падумаюць людзі, калі я на фэсце буду круціцца з нейкім смартам?
І для эфекту працягваў фатаграфаваць масавыя мерапрыемствы на здаравенны "Нікан", хаця смартфон выдаваў здымкі лепшай якасці.
Блукач ВАЛАЦУЖНЫ, ты абсолютно прав. Репортера снимающего на смартфон однозначно не оценят. Чем больше фотоаппарат, чем длиннее у него объектив, тем круче!
СМК, а ўжо калі рэпарцёр павесіў на шыю два вялікія фотаапараты - значыць, ён супер-пупер спец.
Васіль Азаронак з Юрмалы каментуе:
Я прыпамінаю гэта тваё даследаванне, і мы яго абмяркоўвалі: https://blukach.by/post/1741 Толькі цяпер, пасля многіх гістарычных сведак, можно ўнесці карэктывы.
Немцы мелі рацыю, называючы рэчку "Антоповкой". Гэта тая ж Гаць, з супрацьлеглай вобласці. Месца было балотным, неадольным, топкім. Яшчэ Нізаўцоў ня мог яго адолець, і падкрэсліваў, што "до Улы р. лесу, болшего мху и болота с 30 верст".На карце 1795 года паказан шэраг вадаёмаў, але бяз рэчкі, якія ланцугом працягваліся да Эсы. Іх утварала забалочаная мясцовасць.На землямернай карце 1810-1816 гадоў рэчка таксама не нанесена, яе замянялі тры прадаўгаватых возеры - ад Поўсвіжа да Усох на правым беразе Эсы. Але ж яны павінны былі паміж сабой злучацца, і назву вёсцы Поўсвіж, вядома, дала рэчка.Відаць, яе было цяжка вылучыць з балотнай мясцовасці, ды яшчэ гэтыя азёры так разліваліся, што берагі прападалі, А сцякалі яны, пэўна, у Эсу, толькі па розных ветках, і таксама па чарнаруцкіх ручаях.Сістэма змяніла вобласць, і на карце Шуберта, а гэта прыкладна 1840 год, бачым пачатак ракі пад Поўсвіжам, і працяг пад назвай "Полевежица". Што так было, гаворыць вядомы тапонім Забалацце.Да 1840 года мясцовасць уваходзіла ў склад бернардзінскага маёнтка. І нездарма. Вакол маглі сяліцца манахі-"отшельники" яшчэ з прадвякоў.Да бернардзінак мясцовасць не выдзялялася па той жа самай прычыне. Геаграфічна яна адносілася да лукомльскіх зямель, але "боленскія паны" на яе "зубы не тачылі" - бо што возьмеш з балота?Сітуацыя змянілася пасля Сістэмы. Атрымалася паніжэнне мясцовасці, землі пачалі засяляцца, і тады свядзцкія Жабы пачалі прыцягваць край да сябе, канфліктавалі з набожніцамі.На Палявежыцы бачым Прудок, які, відаць, асадзіў уладальнік Свяды. Мельніца была патрэбна, каб гнаць гарэлку - у першую чаргу.Але не яўрэі будавалі мельніцы і корчмы. Будавалі паны-памешчыкі. А яўрэі іх арэндавалі, атрымліваючы навар. Уладальніку было выгадна, бо яўрэі ведалі, як распарадзіцца зярном і гарэлкай.Вядома, што імперыя распараджалася землямі с пазіцый сілы. Але падштурховывала прыбыль, якую атрымлівалі землеўладальнікі і дзяліліся з царскімі палатамі.
Васілю Азаронку з Юрмалы:
Вось пра паходжанне назваў Поўсвіжаў: https://lepelby.net/news2/555
Васіль Азаронак з Юрмалы:
Вельмі цікавае даследаванне "По следам легенды о Свиже" https://lepelby.net/news2/555
Толькі трэба было паказаць маршрут на схеме, тады ўспрымаецца дакладней. Што Палявежыца ад назвы "Свіж", безумоўна. Але што абазначала гэтае слова? Я мяркую, што "сувязь" - рэчка звязвала вадаёмы паміж сабой: як, напрыклад, адна з рэчак Ушацкіх азёр. Вядома, яна ж дзяліла Поўсвіж на Малы і Вялікі.
Але мы ня ведаем, якой была мясцовасць да пераўтварэння. Свіж - гэта пачатак, гэта невялікае узвышша, адкуль яна збягала ў поле, таму і назва некалькі іншая: "свіж па полі", "палявежыца". Рэчка значная, але чаму ж яе не абазначылі землямеры ў 1810-1816 гадах? Магчыма, ужо к таму часу нехта праводзіў над ёй "эксперыменты".Яшчэ пры каралеве Боне Сфорцы маглі рыць канавы і асушаць мясцовасць. Нездарма Нізаўцоў праводзіў мяжу паміж Полацкім і Віленскім паветамі "незразумела": адмячаў, што мяжа пайшла па Ясе да Лепля, а потым уключаў невядомы факт - што Яса ўплыла ва Улу ніжэй Лепельскага возера 2 вярсты. Ён збіваўся з панталыку, бо Поўсвіжскі край здзіўляў. Ад Свіжы маглі зрабіць пераход у Улу. Падзел у выглядзе узвышша паміж поўсвіжскімі азёрамі і бораўнаўскімі зусім малы. Ці лічыў ты, колькі яго адлегласць?