Звесткі аб аўтары глядзець тут.

(Працяг. Пачатак глядзець тут, папярэднюю частку - тут.)

  Улетку 1942 году наведванне лесу яшчэ не забаранялася. Але каля вёскі Дражна, куды на прымусовыя працы быў мабілізаваны і мой дзядзька Барнась Шуневіч, ужо стаяў узмоцнены кардон. Аднак дзядзька выпрасіў дазвол наведаць сям’ю ў Валовай Гары, падключыўшы знаёмых і пакінуўшы ў закладніках свайго паплечніка па працы. Прайшоўшы каля 20 кіламетраў, ужо ў сваёй хаце Барнась лёг адпачыць. У гэты час яго дочкі падчас спрэчкі схапілі брата за рукі, каб не распускаў іх, і павялі на пакаранне да маці. Спачатку хлопчык спрабаваў вырвацца, але дзяўчынкі моцна трымалі ахвяру. Сілы былі няроўныя. Тады “палонны” пусціў у ход ногі ў чаравіках. Ад болю экзекутары выпусцілі вязня. Пабітыя дзяўчынкі паскардзіліся маці, і тая заступілася за дачок - узяўшы за вуха сына, прывяла да бацькі. Але нечакана той стаў на бок сына і задаў пытанне:

[...]