Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Раней у сакавіку было яшчэ марозна. Заляталі завірухі, і намятала сумётаў. І толькі а другой палове месяца паварочвала на вясну. Сляпіла вочы яркае сонейка, і ад зайчыкаў бялюткага снегу цяклі слёзы. Снег той раставаў і асядаў не па днях, а па гадзінах. І вярэдзілі душу вясновыя пачуцці, вабіла да сябе сінь-далячынь Міхалоўскіх прасораў.
Сведения об авторе смотреть здесь.
Хата моего детства в Веребках. В тристене возле печи стоит деревянная бочка выше меня ростом, сверху обвязанная клеёнкой, постепенно вздувающейся полусферой. На её пике животом распласталась бабуля Анэта. Причитает и орёт на меня, чтобы скорее бежал во двор и позвал колющего дрова папку.