Звесткі аб аўтары глядзець тут.
(Працяг. Пачатак глядзець тут.)
Пацягнуты брызентам грузавік з сям’ёй майго дзядзькі Барнася Шуневіча і двума нямецкімі салдатамі ў складзе калоны і ў суправаджэнні браневіка, мінуючы небяспечныя шляхі, пад прыцэлам канвою ўжо пад вечар пакінуў межы роднага краю. Які лёс чакаў сям’ю, не ведалі ні дарослыя, ні, тым больш, дзеці. Але аб тым у далейшых успамінах вязняў.
556
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
(Працяг. Пачатак глядзець тут, папярэднюю частку – тут.)
Пасля вяртання камандзіра партызанскай брыгады Дуброўскага з Вялікай зямлі ўзімку 1943 году, як казаў мой дзед Юзік Шуневіч, усё стала на свае рэйкі. Знікла п’яная аэрадромная каманда, а яго каменданта я ўбачыў толькі праз год, калі партызанскія атрады ішлі на прарыў аблогі ва ўшацкую зону. Забегшы ў хату, той сказаў, што цяпер кіруе ўзводам і яго месца не на гаспадарчых пасадах, а ў баявых падраздзяленнях брыгады, і, выпіўшы конаўку вады з Левановічавай крыніцы, пабег даганяць сваіх байцоў.
16