Сведения об авторе смотреть здесь.
«Апанавала» меня этой зимою лень. Будто путами опутала так, что ни охнуть, ни вздохнуть, ни сесть, ни встать. Надоела - спасу нет.
642
Сведения об авторе смотреть здесь.
Боль. Невыносимая, всепоглощающая. Терзающая денно и нощно душу мою. А ещё тоска. Тёмная, тяжёлая, как грозовая туча, опутывающая липкой паутиной рассудок. И так теперь будет всегда, до самой смерти.
Сведения об авторе смотреть здесь.
Волнуется море, зыбится белыми барашками, волнами синими бьётся о берег. Полночь уже, а ему не спится. Тревожно что-то.
Сведения об авторе смотреть здесь.
Утром, рано-ранёхонько проснувшись, Валерик, напялил штаны с рубашкой, обувку схватил в руки и босиком выскочил на крыльцо. Поёживаясь от утренней прохлады, обулся, взял приготовленную с вечера удочку и побежал к другу закадычному Володьке Хрыстыниному…
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Раней у сакавіку было яшчэ марозна. Заляталі завірухі, і намятала сумётаў. І толькі а другой палове месяца паварочвала на вясну. Сляпіла вочы яркае сонейка, і ад зайчыкаў бялюткага снегу цяклі слёзы. Снег той раставаў і асядаў не па днях, а па гадзінах. І вярэдзілі душу вясновыя пачуцці, вабіла да сябе сінь-далячынь Міхалоўскіх прасораў.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
У нас з бабай Проскай дзень нараджэння прыходзіўся на Тройцу. Толькі мой прыпадаў на 13 чэрвеня, а яе – на 14-га. Не ўсялякі год гэтыя даты супадалі са святам, дык тады святкавалі двойчы.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
А новае жыццё ўдалечыні ад роднага Міхалова аказалася і не дужа страшнае. Наадварот, цікавае.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Вось і ўсё, скончылася маё міхалоўскае шчасце. Учора прыйшло пісьмо ад таткі, каб збіралі Мару, гэта значыць - мяне, да ад’езду. Праз тыдзень прыедзе забіраць на Данбас.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Мяце, гудзе па Міхалове завіруха. Вокны заляпіла. Дзверы задзьмула. Злуецца, грыміць на ганку клямкай, ломіцца ў хату. Але бабуля, справіўшыся, накарміўшы парсюка, падаіўшы кароўку, трывала зашчапляецца на кручок.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Бягуць, бягуць сцяжынкі. Кароткія і доўгія. То ў адзін бок, то ў другі. Перакрыжоўваюцца і зноў разыходзяцца. Лагодзяць шоўкавай травой мае босыя ногі, шабуршаць увосень апалым лісцем. Узімку хрубасцяць пад валёнкамі лютым марозам.
Сведения об авторе смотреть здесь.
Бог в моей жизни присутствовал с малолетства. В Михалово у обеих моих бабуль в хатах в красном углу висели иконы – божнички, украшенные вышитыми ручниками.
Сведения об авторе смотреть здесь.
До 10 лет мне жилось светло и радостно. Пела душа. А сердце говорило: «Как хороша жизнь! Как добры люди! Как прекрасен мир!».
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Люблю я сваіх дзвюх бабуль з Міхалова незвычайнай любоўю. Не такой, як бацькоў, не такой, як брата Валерыка, а нейкай інакшай.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
А божачка ты мой! Не магу заснуць, кручуся з боку на бок, а сну ні ў адным воку. Ці таму, што паклалася не на сваім месцы? Звычайна ўлетку я сплю ў сваім ложку, а зімой – на грубцы. А сёння ляжу на высокай бульбяной скрыні і на сенніку. Колка. Мулка. І сена трашчыць. Бабуля кажа: для здароўя карысна. Дык хай бы Валерык сюды паклаўся, а то сапе вунь на сваёй канапе, хоць бы хны яму.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Нешта мне сёння сумна-сумна. Тонька з сястрой Нінкай паехала ў Лепель, Галька з матуляй пайшла на ферму, Верка Карпава – у Горкі, Валерык, вядома ж, - у школу. Нават бабы Марылі няма - яна ў калгасе мала працуе і сёння якраз пайшла да цёткі Любы ў Заслонава.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
- Матка насвенчая, ні большая, ні меньшая, прымі маю малітву, спасі душу бязгрэшную унучачцы маёй, Тамарачкі. Давіць яе жаба-грудніца, - чую я нібыта праз сон, але вачэй расплюшчыць не магу: не ўзнімаюцца павекі, і нешта душыць мяне, што аж неяк дыхаць.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Жылося мне ў краіне дзяцінства вольна, шырока і люба. Палі ў маім Міхалове шумелі жытам, слаліся шоўкавым лёнам, лугі – разнатраўем. Шумелі ветрыкам бярозы. І беглі сцяжынкі ў розныя бакі.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Не дае спакою памяць. Блукае жыццёвым шляхам. То ў адзін куточак дзяцінства пакліча, то ў іншы. Доўжыцца спіс успамінаў.
(Звесткі аб аўтары глядзець тут.)
Прачынаюся знянацку, быццам мяне хто ў бок штурхнуў. У хаце ціха, змрочна, а ні груку, а ні пляску. Сапе на канапе Валерык, мармытнула ў сне бабуля. У нагах, згарнуўшыся ў клубок, спіць Цішка.
Сведения об авторе смотреть здесь.
Жила-была девочка. Маленькая, хрупкая. Мечтательница и фантазёрка. Любила стихи, сказки и французские романы.
Сведения об авторе смотреть здесь.
Родина моя – деревенька в одну улочку среди полей. Всем ветрам открытая. Такая близкая и такая далёкая. Теперь уж я не могу добежать до тебя по шпалам. Можно, конечно, доехать пригородным поездом до Лозовиков, а оттуда добежать по знакомой тропинке, напрямую через поле. Но уже не те года, не бегунья я прежняя.
Сведения об авторе смотреть здесь.
Кроме дядюшек был у меня ещё один воспитатель мужского пола – старший брат Валерик. И если дядьям я досталась в малолетнем возрасте, то брату пришлось со мной нянчиться, пока он не передал меня из рук в руки супругу.
Звесткі ад аўтары глядзець тут.
Малечай я была не дужа ядучай. Дык, каб запіхнуць у мяне ежу, мае на той час яшчэ нежанатыя дзядзькі і цётачка Алька паказвалі мне цэлы канцэрт.
16